" 8:21 pm. Sixteen years old and three months na ko ngayong araw. May nag-aabot kanina ng pamphlet sa labas ng gate ng school, tanggap naman ako kagad. Yun pala Born Again. Nagtatanong kung alam ko raw kung  saan ako pupunta pagkamatay.  Ngumiti  lang ako. Donasyon lang naman habol ng mga yun. eh, kunwari pang nagsasalba ng kaluluwa. Guilt trip. SAKA NGAYON NGANG BUHAY HINDI KO ALAM KUNG SAAN PAPUNTA, SA PAGKAMATAY PA KAYA? KAYA MAHAL KO MAGULANG KO EH.. MGA PARIWARA NA, NAG-AANAK PA! kung matino lang sanang anak si nanay at nakinig sya kay lola, e di sana nagduduktor ako ngayon sa Ateneo. kahit si tatay e, kung hindi rin kasi sya nag-gago kahit papaano sana cook pa rin sya ngayon sa malaking hotel at may nauuwing sweldo. Haaaaayyy, ang swerte ko sa magulang! "


- This is written by Bob Ong, a part of his book entitled "Ang mga kaibigan ni Mama Susan." He's a very unique and a very rare writer. His works are very inspiring and true-to-life. Gotcha. have a peek! :)